07 - ΑΦΙΕΡΩΜΑ
back
Κώστας Καρυωτάκης
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Ασημένιο το μέτωπο. Και ωραία
τα μάτια σου εφωσφόριζαν γαλάζα.
Το πιάνο καθώς άνοιγες, δυό νέα
τριαντάφυλλα τρεμίζανε στά βάζα.
Μα οι κρόταφοί σου ρόδα ωραία.
Επάλευαν τα χέρια σου, εκερδίζαν
τα πλήχτρα υποχωρούσανε. τις νότες,
τη μελωδία σαν έπαθλο εχαρίζαν.
Ακούαμε. Και τα αισθήματα, δεσμώτες
που την ελευτερία τους εκερδίζαν.
Δε θυμούμαι καλά, περάσαν χρόνια,
πώς είχες όμως λέω και τραγουδήσει.
εξόν αν εκελάηδησαν αηδόνια.
Λάλο ή βουβό, το χείλος σου είναι βρύση,
ελάφια κουρασμένα εμέ τα χρόνια.
Η πεταλούδα πάντα θα πετάξει
αφήνοντας στα δάχτυλα τη γύρη.
Θρόισμα το αντίο, το χέρι σου μετάξι,
κ’ εχάθηκες. Από το παραθύρι
η πεταλούδα πάντα θα πετάξει...