04 - ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ
back
Μαρία Πολυδούρη
ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ
Χλωμή αδερφούλα
η μέρα φτάνει
και στα ματάκια σου
ύπνος δεν φάνει.
Τι σε παιδεύει
κ΄ έχεις την όψη
σκληρή; σαν άνθος
που τώχουν κόψει;
Ξέρω τι αγάπες
κλείνεις στα στήθια.
Θέλεις λουλούδια
και παραμύθια.
Σήμερα κιόλα,
πρίν βασιλέψη
θα πάω στόν κήπο
πού ΄χες φυτέψει.
Όλα για μένα
θα ξανανθίσουν.
Θά ΄μαι θλιμμένη,
θα μ΄αγαπήσουν.
Και θα μου δώσουν
κάτι δικό τους.
Τη δροσοχάρη,
το μυστικό τους.
Και μιά ιστορία
θα ΄χη καθένα.
Θά την μιλήσουν
σιγά σε μένα.
Και θα στα φέρω
μ΄ακούς; Νυστάζεις.
Σα να κοιμάσαι
κι όμως κυττάζεις.
Είμαι κοντά σου,
σέ νανουρίζω.
Τα βάσανα σου
πικρά γνωρίζω
Μονάχα ο ύπνος
δε λέει «θυμήσου».
Χλωμή αδερφούλα
φέγγει... κοιμήσου...