07 Mirolói tis Vrochis


zurück

ελληνικά

Des Regens Klagelied
Sonntagabend,
da du einsam vor dich hin gehst,
keine Tür, die dich einlässt,
kein Stein, der dich Halt machen lässt,
und wohin du auch kommst, blasser junger Mann,
an der Ecke wartet wieder nur deine Sehnsucht auf dich.
Blasser junger Held,
hier in der Kneipe
sind wir gestrandet,
du mit deinem Fernweh,
lass bloß den Schmerz nicht an dich ran
im Nu ist das Leben vorbei
zwei Glas Wein, zweimal ein Seufzer
und tschüss
Blasser junger Kerl
da, wo die zwei Wege schon immer sich kreuzten
fand man dich – tot
dieser Regen – bittre Klage
dunkler Nachhall
dieses guten, blassen Jungens kurzer Lebenszeit
weggefegt vom Sonntag
wie durch einer giftigen Hexe Streich.

aus *Ta Lyrica*, Text: Tassos Livaditis

07 Μοιρολόι της βροχής



Μοιρολόι της βροχής
βράδυ Κυριακής,
πού πηγαίνεις μοναχός
ούτε πόρτα να μπεις,
πέτρα να σταθείς
κι όπου πας, χλωμό παιδί,
ο καημός σου στη γωνιά
σε καρτερεί.
Παλληκάρι χλωμό
μες στο καπηλειό
απομείναμε οι δυο μας,
ο καημός σου βραχνάς
πάψε να πονάς
η ζωή γοργά περνά
δυο κρασιά, δυο στεναγμοί
κι έχε γεια.
Παλληκάρι χλωμό
σ' ηύρανε νεκρό
στο παλιό σταυροδρόμι,
μοιρολόι η βροχή
μαύρα π' αντηχεί
στο καλό, χλωμό παιδί,
σαν τη μάγισσα
σε πήρε η Κυριακή.

»Τα Λυρικά«
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης

[587]